Zakresy rąk w pokerze
Poker to gra niepełnych informacji. Czego nie jesteśmy pewni podczas rozdania? Przede wszystkim nie wiemy, jakie karty ma nasz przeciwnik. Czy aby na pewno? Są sposoby, żeby przynajmniej zawęzić zakres układów, z którymi w danym momencie rozdania może znaleźć się nasz rywal.
Obstawianie przeciwnika na konkretną rękę ładnie wygląda na filmach, jednak w rzeczywistości jedyne co możemy zrobić, to ustalić przybliżony zakres rąk, z jakimi gra rywal. Im dalej w rozdanie, tym nasze założenia powinny być bliższe prawdy, jednak jak w przypadku każdej reguły w pokerze, tu także możemy dodać dwa słowa: „to zależy”.
Są jednak zasady, których przy określaniu zakresu przeciwnika powinniśmy się trzymać. Z góry zakładamy, że nasz rywal jest kompletnie przeciętnym zawodnikiem, ani zbyt agresywnym, ani zbyt tight. Zachowuje się w miarę przewidywalnie i używa rozumu. Umie liczyć i liczy się z pieniędzmi. Taki gracz siedząc na pozycji UTG będzie otwierał rozdanie tylko z rękami najlepszymi, rozszerzając zakres w miarę posuwania się w kierunku buttona. Najszerzej będzie otwierał siedząc na buttonie.
Jak to wygląda w praktyce? Standardowy zakres rąk, z którymi otwieramy na pozycji UTG (czyli pierwszy za big blindem) przy stole 6-osobowym, wynosi nieco ponad 13% układów. Mówimy tu oczywiście o open raisie, czyli otwarciu w sytuacji, gdy przed nami nikt jeszcze nie otworzył rozdania. Ile to jest 13% rąk? To pary od AA do 77, AKs – A8s, KQs – K9s, QJs-QTs, KQo-KJo oraz AKo-ATo. Generalnie 176 układów kart. Dużo? Niedużo. Wszystkich możliwych układów jest 1326…
Następnie mamy pozycje środkowe. Tutaj możemy nasz zakres nieco poluzować, bo i zawodników przed nami zostało mniej i mniejsza jest szansa, że ktoś będzie miał lepszą rękę. W tym wypadku otwieramy rozdanie (zwyczajowo za 2.5 do 3.5 big blinda) z niecałymi 19% rąk. Czyli do zakresu otwarcia z UTG dokładamy parę szóstek, niższe suited connectory aż do 65s oraz asy suited od A5s do A2s.
Na cutoffie otwieramy już niemal co trzecią rękę, bo aż 28% układów. Wszystkie pary, wszystkie asy suited, króle suited aż do K7s, damy, walety i dziesiątki suited aż do Q8, J8 i T8, unsuited asy do A7o. Jest to pozycja późna, więc jednym z naszych zamiarów będzie kradzież blindów. Kolejną pozycją będzie BTN, czyli button, czyli rozdający – czyli najlepsza pozycja przy pokerowym stole. Tutaj otwieramy niemal z połową wszystkich rąk, gdyż aż do końca rozdania będziemy mieli przewagę nad każdym z rywali dzięki pozycji. 44% rąk, z którymi otwieramy z buttona to wszystkie pary, wszystkie asy, wszystkie króle suited i naprawdę masa przeróżnych układów. Niektórzy otwierają z buttona 100% rąk i tez im się to opłaca (jeżeli gracze na blindach grają zbyt pasywnie i nie chcą swoich blindów bronić z marginalnymi układami).
Na small blindzie nieco zawężamy zakres w porównaniu z buttonem, jednak wciąż będzie to ponad 33% rąk. Jeżeli wpłaciliśmy do puli już jednego blinda a przed nami został tylko big blind, który wpłacił dwa, spróbujmy mu te blindy ukraść. Pamiętajmy, łatwiej otworzyć z gorszą ręką, niż z taką sama sprawdzić. A co, jeżeli siedzimy na big blindzie a small blind tylko dołożył, czyli zlimpował? Wówczas podbujamy tylko ok. 12% układów: pary od AA do 99, AKs-A8s, AKo-ATo i najsilniejsze, broadwayowe suited connectory.
A co robić i z czym sprawdzać lub podbijać, gdy ktoś już otworzył rozdanie? W takich sytuacjach nasz zakres się najczęściej zawęża. Albo i nie, bo kto powiedział, że nie możemy od czasu do czasu zagrać 3-bet blefu? No to w końcu z czym nasz przeciwnik otworzył siedząc na środkowej pozycji i wypalając za 3.5 big blinda? Pamiętajcie, w pokerze na każde pytanie można odpowiedź zacząć słowami „to zależy”…
Pozostałe części naszego Poradnika: Pokerowe ABC
Jak wybrać najlepsze miejsce do gry w pokera?
Pierwsze kroki w internetowym pokerroomie
Zarządzanie pokerowym kapitałem
Blefowanie na najniższych stawkach
Turnieje satelitarne – podstawowa strategia
